قدس آنلاین- متأسفانه بحران آب در کشور با وجود ابعاد آشکاری که دارد همچنان نادیده گرفته می‌شود و در این مقوله مسئولان و رسانه‌ها مقصرند. مدت‌هاست از مرحله شعارهای نادرستی مانند «آب هست اما کم است» گذشته‌ایم و حالا باید با صدای بلند بگوییم «آب نیست لطفاً باور کنید!»

در شرایطی که کشور با بحران جدی کمبود آب روبروست همچنان شیوه‌های سنتی و وحشتناک آبیاری در کشاورزی ما رایج است و فقط شعار می‌دهیم. در بخش آب شرب و آبیاری فضاهای شهری هم که همان روش‌های نادرست، شاید با شکل‌های تازه‌تری ادامه دارد و واقعیت‌ها نشان می‌دهد که هیچ‌کس بحران آب را باور نکرده است.

چطور می‌شود بحران آب را باور کرد وقتی مردم هر روز می‌بینند که شهرداری‌ها با سخاوت تمام صدهاهزار متر مربع چمن را در پارک‌ها و بلوارهای شهرها آبیاری می‌کنند و هنوز تانکرهای آب، به شیوه غرق‌آبی فضاهای سبز را آبیاری می‌کنند آن هم با آبی که از عمق رگ‌های بی‌رمق زمین به‌وسیله چاه‌های عمیق شهری بیرون کشیده می‌شود. آبی که سهم و میراث هزاران ساله طبیعت برای نسل‌های آینده است و ما آن را به جای این که برای فرزندانمان ذخیره کنیم به خورد چمن‌هایمان می‌دهیم! پیامد سریع این اشتباه بزرگ هم نشست و فروکش کردن زمین در شهرها و حاشیه شهرها و حتی روستاهاست که گاه خود را در شکل رانش زمین و گاهی چاله‌های هولناک در مرکز یک کلانشهر نشان می‌دهد. البته پیامد درازمدت این اشتباه‌های راهبردی، تشنگی ما و خشک شدن آب لوله‌کشی در سال‌های آینده خواهد بود و در پی آن، وابستگی به همسایگان برای واردات آب برای این که از تشنگی نمیریم.

امروزه در کشورهایی که حتی به اندازه ما با بحران آب روبرو نیستند و دریاچه ارومیه و هامونشان خشک نشده و خلیج گرگانشان در معرض نابودی نیست هم این گونه بی‌تدبیرانه با «آب» رفتار نمی‌کنند و چمن‌های خیابان را با آب‌های ارزشمند زیرزمینی که متعلق به نسل‌های بعد است آبیاری نمی‌کنند. آن‌ها برای زیباسازی فضای شهری از شیوه‌هایی مانند استفاده از انواع تزئینات با سنگ‌ها، چمن‌های مصنوعی و طراحی‌های جدید در بلوارها و پارک‌ها بهره می‌گیرند تا مصرف یا درست‌تر بگوییم اسراف آب کاهش یابد. در برخی  کشورها قانون «چمن زرد» تصویب شده و اگر کسی چمن مقابل خانه‌اش «سبز» باشد، جریمه می‌شود! این برای محافظت از کیمیایی است که نام آن «آب» است.

آمارها می‌گویند منابع روان‌آب‌ها در کشور ما کاهش ۲۴۰ درصدی داشته و باید توجه داشته باشیم که استفاده بیش از ۶۰ درصد از منابع آبی، بحران را به دنبال خواهد داشت در حالی که در کشور ما از ۸۶ درصد منابع آبی استفاده می‌شود و این موضوع کشور را در وضعیت فوق بحرانی قرار داده است.

اما هر چه می‌گوییم گویا گوشی نمی‌شود و چشمی نمی‌بیند تا روزی را ببینیم که ۲۵ درصد باقی مانده از زمین قابل کشت در کشورمان هم مانند آن ۷۵درصد دیگر تبدیل به بیابان شده است! شاید آن موقع برای بیدار شدن از خواب دیر شده باشد.